Tęczowe podróże: Tęczowa kuchnia świata...

SALEP

Napój przyrządzany ze sproszkowanych bulw storczyka męskiego, znany w kuchni tureckiej i w kuchni bałkańskiej

Napoje podobne do salepu były znane w starożytnym Rzymie pod nazwą satyrion i priapiscus. Upowszechnił się początkowo w Turcji i na Bliskim Wschodzie, a następnie także w krajach Europy Zachodniej, zanim upowszechniła się kawa i herbata. Salep podawano w kawiarniach, zwłaszcza w okresie zimowym, z uwagi na jego właściwości rozgrzewające. 

Napój był popularny w XVII i XVIII w. w Anglii - niejaki dr Percival zalecał, aby dodawać proszku salepowego zamiast cukru do pieczenia słodkiego pieczywa. John Hill określał salep jako odpowiednik chińskiego żeńszenia, podając że ludzie Wschodu traktują go jako afrodyzjak i lek na regenerację organizmu. W Anglii podawano salep (saloop) aromatyzowany kwiatem pomarańczy i wodą różaną. Sprzedawcy salepu byli powszechnym zjawiskiem w chłodne dni zarówno na ulicach Londynu, jak Stambułu.

Aytoun Ellis w swojej Historii kawiarni określa salep mianem kawy dla ubogich, cenionej przez tych, dla których cena filiżanki kawy była zbyt wysoka. Kiedyś za najbardziej aromatyczny uważano salep przygotowywany z dzikich storczyków, z czasem zaczęły dominować storczyki uprawiane. Szczególnie ceniono salep pochodzący z regionu Kahramanmaraş w Turcji, wyróżniający się specyficznym aromatem.

 Składniki:
- 4 szklanki mleka
- łyżka salepu w proszku
- 2,5 - 3 łyżki cukru
- cynamon 

wersja alternatywna:
- 4 szklanki mleka
- pół łyżki mąki ryżowej
- pół łyżki skrobi (najlepiej pszennej, ale ziemniaczana też ujdzie) 
- 3 łyżki cukru
- cynamon

Sposób przygotowania:
Mleko podgrzewamy z dodatkiem salepu (mączki salepowej)i cukru. Na koniec wsypujemy cynamon. W drugiej wersji należy mąkę ryżową, skrobię i cukier rozpuścić w mleku (1 szklanka) na małym ogniu i ciągle mieszać żeby nie zrobiły się grudki. Następnie dodać resztę mleka i cynamon.